Napisz życiorys Henryka Sienkiewicza ale proszę nie o taki strasznie długi.
person
brightness_auto
2 odpowiedzi
Henryk Sienkiewicz urodził się 5 maja 1846r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, zmarł 15 listopada 1916r. w Vevey w Szwajcarii. Pochodził z patriotycznej rodziny szlacheckiej. Uczył się w gimnazjum w Warszawie, a od 1886r. studiował prawo
i medycynę w Szkole Głównej. Studiów nie ukończył i podjął pracę w prasie warszawskiej jako felietonista i reporter. Większość swoich artykułów w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Przeglądzie Tygodniowym”, „Niwie” i „Gazecie Polskiej” podpisywał pseudonimem Litwos. W latach 1876-1878 przebywał w Ameryce Północnej. Później zwiedził wiele państw europejskich, a także Afrykę. Do najbardziej znanych nowel i opowiadań H.Sienkiewicza należą: „Stary sługa”, „Latarnik”, „Janko Muzykant”, „Orso”, „Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela”, „Bartek Zwycięzca”, „Szkice węglem”, „Za chlebem”, „Wspomnienie z Maripozy”, „Sachem”, „Legenda żeglarska”. Wielką sławę przyniosły pisarzowi jego powieści. Najpopularniejsze z nich to : „Trylogia” („Ogniem i mieczem”, „Potop”, „Pan Wołodyjowski”), „Krzyżacy”, „Rodzina Połanieckich”, „W pustyni i w puszczy”, „Quo vadis”. Za ostatnią z nich Sienkiewicz otrzymał w roku 1905 literacką Nagrodę Nobla. Sporo powieści zostało sfilmowanych. Dla uczczenia 25 lat pracy pisarskiej w darze od społeczeństwa pisarz otrzymał dworek w Oblęgorku koło
Kielc. Tu między innymi zgromadzono pamiątki po pisarzu i otwarto muzeum. Inne znane muzeum poświęcone Sienkiewiczowi znajduje się w poznańskim Starym Rynku, w jednej z zabytkowych kamieniczek. Wiele dzieł H.Sienkiewicza przełożono na ponad 40 języków obcych. Wśród nich spotkać można tak egzotyczne, jak np. język hindu, koreański, japoński, ormiański, kazachski, maryjski czy tatarski. W roku 1924 prochy pisarza zostały sprowadzone do Polski i złożone w katedrze św.Jana w Warszawie.
i medycynę w Szkole Głównej. Studiów nie ukończył i podjął pracę w prasie warszawskiej jako felietonista i reporter. Większość swoich artykułów w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Przeglądzie Tygodniowym”, „Niwie” i „Gazecie Polskiej” podpisywał pseudonimem Litwos. W latach 1876-1878 przebywał w Ameryce Północnej. Później zwiedził wiele państw europejskich, a także Afrykę. Do najbardziej znanych nowel i opowiadań H.Sienkiewicza należą: „Stary sługa”, „Latarnik”, „Janko Muzykant”, „Orso”, „Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela”, „Bartek Zwycięzca”, „Szkice węglem”, „Za chlebem”, „Wspomnienie z Maripozy”, „Sachem”, „Legenda żeglarska”. Wielką sławę przyniosły pisarzowi jego powieści. Najpopularniejsze z nich to : „Trylogia” („Ogniem i mieczem”, „Potop”, „Pan Wołodyjowski”), „Krzyżacy”, „Rodzina Połanieckich”, „W pustyni i w puszczy”, „Quo vadis”. Za ostatnią z nich Sienkiewicz otrzymał w roku 1905 literacką Nagrodę Nobla. Sporo powieści zostało sfilmowanych. Dla uczczenia 25 lat pracy pisarskiej w darze od społeczeństwa pisarz otrzymał dworek w Oblęgorku koło
Kielc. Tu między innymi zgromadzono pamiątki po pisarzu i otwarto muzeum. Inne znane muzeum poświęcone Sienkiewiczowi znajduje się w poznańskim Starym Rynku, w jednej z zabytkowych kamieniczek. Wiele dzieł H.Sienkiewicza przełożono na ponad 40 języków obcych. Wśród nich spotkać można tak egzotyczne, jak np. język hindu, koreański, japoński, ormiański, kazachski, maryjski czy tatarski. W roku 1924 prochy pisarza zostały sprowadzone do Polski i złożone w katedrze św.Jana w Warszawie.
Henryk Sienkiewicz -
pseud. Litwos, urodził się 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, a zmarł 5 listopada 1916 r. w Vevey w Szwajcarii.
Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. W 1858 r. rozpoczął naukę w gimnazjum w Warszawie. Z powodu złej sytuacji materialnej rodziny już jako 10-letni chłopiec podjął się pracy
guwernera. Jako gimnazjalista napisał prawdopodobnie swoją pierwszą powieść pt. „Ofiara”, rozpoczął wtedy prace
nad pierwszą powieścią, która ukazała się drukiem w 1872 r. – „Na marne”.
W 1866 rozpoczął studia w Szkole
Głównej Warszawskiej. Zdawał na wydział lekarski, ale studia rozpoczął na wydziale prawnym, potem studiował na filologiczno-historycznym. Ze szkoły zrezygnował w roku 1871, nie zdawszy końcowych egzaminów
. W 1869 r. zaczyna pracę jako dziennikarz w prasie warszawskiej. Pisuje do „Niwy”, „Tygodnika Ilustrowanego”. W tym czasie powstają utwory: „Humoreski z teki Worszyłły”, „Stary sługa”, „Hania”, „Selim Mirza”.
W 1876 r. Sienkiewicz wyjeżdża wraz ze swoją przyjaciółką Heleną Modrzejewską (znaną aktorką) do Stanów Zjednoczonych jako korespondent „Gazety Polskiej”. Przebywa głównie w Kalifornii. Z tego okresu
pochodzą jego „Listy z podróży” drukowane w „Gazecie Polskiej” oraz inne utwory, związane z tematyką amerykańską: „Komedia pomyłek”, „Przez stepy”, „W krainie złota”, „Za chlebem”, „Latarnik”, „Wspomnienia z Maripozy”, „Sachem”. W USA powstają też „Szkice węglem”.
W 1878 wraca do Europy, najpierw do Londynu, później do Paryża. W 1879 r. przebywa w Polsce, gdzie żeni się ze swoją wielką miłością, Marią z Szotkiewiczów. Od 1880 r. co roku bywał za granicą. Pielęgnował chorą
na gruźlicę żonę, która zmarła w 1885 r. Później leczył
się w uzdrowiskach europejskich.
W następnych latach często podróżował – w 1886 r. był w Konstantynopolu, Atenach, Neapolu i Rzymie, w 1888 w Hiszpanii, a w 1890 w Zanzibarze w Afryce. Owocem ostatniej z wypraw były „Listy z Afryki”. W Polsce często odwiedzał Zakopane. W czasie podróży napisał wiele powieści i opowiadań. Sławę przyniosło mu zwłaszcza „Ogniem i mieczem”, wydane w latach 1883-84. W 1893 r. Sienkiewicz ożenił się z Marią Romanowską, która wkrótce go opuściła. Papież unieważnił ich sakrament małżeństwa. Później Sienkiewicz stworzył kolejne części Trylogii – „Potop” i „Pana Wołodyjowskiego”, a w 1896 r. ukazało się drukiem „Quo vadis”, które cieszyło się ogromną popularnością wśród czytelników. Mniejszym uznaniem cieszyły się jego powieści współczesne – „Rodzina Połanieckich” i „Bez dogmatu”.
pseud. Litwos, urodził się 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, a zmarł 5 listopada 1916 r. w Vevey w Szwajcarii.
Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. W 1858 r. rozpoczął naukę w gimnazjum w Warszawie. Z powodu złej sytuacji materialnej rodziny już jako 10-letni chłopiec podjął się pracy
guwernera. Jako gimnazjalista napisał prawdopodobnie swoją pierwszą powieść pt. „Ofiara”, rozpoczął wtedy prace
nad pierwszą powieścią, która ukazała się drukiem w 1872 r. – „Na marne”.
W 1866 rozpoczął studia w Szkole
Głównej Warszawskiej. Zdawał na wydział lekarski, ale studia rozpoczął na wydziale prawnym, potem studiował na filologiczno-historycznym. Ze szkoły zrezygnował w roku 1871, nie zdawszy końcowych egzaminów
. W 1869 r. zaczyna pracę jako dziennikarz w prasie warszawskiej. Pisuje do „Niwy”, „Tygodnika Ilustrowanego”. W tym czasie powstają utwory: „Humoreski z teki Worszyłły”, „Stary sługa”, „Hania”, „Selim Mirza”.
W 1876 r. Sienkiewicz wyjeżdża wraz ze swoją przyjaciółką Heleną Modrzejewską (znaną aktorką) do Stanów Zjednoczonych jako korespondent „Gazety Polskiej”. Przebywa głównie w Kalifornii. Z tego okresu
pochodzą jego „Listy z podróży” drukowane w „Gazecie Polskiej” oraz inne utwory, związane z tematyką amerykańską: „Komedia pomyłek”, „Przez stepy”, „W krainie złota”, „Za chlebem”, „Latarnik”, „Wspomnienia z Maripozy”, „Sachem”. W USA powstają też „Szkice węglem”.
W 1878 wraca do Europy, najpierw do Londynu, później do Paryża. W 1879 r. przebywa w Polsce, gdzie żeni się ze swoją wielką miłością, Marią z Szotkiewiczów. Od 1880 r. co roku bywał za granicą. Pielęgnował chorą
na gruźlicę żonę, która zmarła w 1885 r. Później leczył
się w uzdrowiskach europejskich.
W następnych latach często podróżował – w 1886 r. był w Konstantynopolu, Atenach, Neapolu i Rzymie, w 1888 w Hiszpanii, a w 1890 w Zanzibarze w Afryce. Owocem ostatniej z wypraw były „Listy z Afryki”. W Polsce często odwiedzał Zakopane. W czasie podróży napisał wiele powieści i opowiadań. Sławę przyniosło mu zwłaszcza „Ogniem i mieczem”, wydane w latach 1883-84. W 1893 r. Sienkiewicz ożenił się z Marią Romanowską, która wkrótce go opuściła. Papież unieważnił ich sakrament małżeństwa. Później Sienkiewicz stworzył kolejne części Trylogii – „Potop” i „Pana Wołodyjowskiego”, a w 1896 r. ukazało się drukiem „Quo vadis”, które cieszyło się ogromną popularnością wśród czytelników. Mniejszym uznaniem cieszyły się jego powieści współczesne – „Rodzina Połanieckich” i „Bez dogmatu”.