Stres menedżerski to zaburzenia procesów regulacji zachowania i sprawności działania menedżera powstałe wskutek rozbieżności między wymaganiami jego roli zawodowej a możliwościami skutecznego działania. Przyczyn tych zaburzeń może być wiele. Mogą to być na przykład trudności związane ze znalezieniem właściwych rozwiązań i trafnych decyzji, obawy przed ryzykiem i odpowiedzialnością, trudności i napięcia związane z organizacją pracy i zarządzaniem, trudności i napięcia w stosunkach z przełożonymi i podwładnymi, konflikty w stosunkach międzyludzkich, kłopoty rodzinne i towarzyskie, kłopoty ze zdrowiem, presja czasu itp.
Stres menedżerski łączy się z występowaniem nadmiernego napięcia psychicznego związanego z:
częstym występowaniem sytuacji rywalizacji i zagrożenia,
osobistą odpowiedzialnością prawną i materialną za skutki działalności kierowniczej firmy lub instytucji,
występowaniem sytuacji konfliktowych,
trudnościami w podejmowaniu decyzji przy braku pełnej informacji i związanym z tym ryzykiem,
wysoką intensywnością pracy związanej z kierowaniem, częstymi podróżami służbowymi itp.,
koniecznością stałej kontroli swego zachowania w warunkach ekspozycji społecznej,
dyspozycyjnością wobec współpracowników i partnerów,
częstym działaniem w warunkach deficytu czasu, pracą kosztem wypoczynku i życia rodzinnego, co utrudnia restytucję sił i prowadzi do kumulacji zmęczenia.
Stres menedżerski oceniany bywa jednostronnie w aspekcie obciążenia psychicznego i negatywnych przeżyć. Tymczasem praca menedżera stwarza możliwości realizacji własnych zamierzeń, ambicji, tworzenia rzeczy nowych, wykazania swoich cnót i zalet, potwierdzenia własnej wartości itp. Może więc ona wywołać stres kreatywny podnoszący poziom aspiracji, pobudzający inwencję twórczą, a więc będący siłą motywacyjną wyższej efektywności działania.
Wiecej:
http://ofu.pl/xx8z3y1t