Unia Europejska ujęciu historycznym.Polska w Unii Europejskiej (rys historyczny,cele unii i europejskiej dlaczego powstała,ile jest państw UE),
person
brightness_auto
1 odpowiedź
UNIA EUROPEJSKA - RYS HISTORYCZNY
Idea połączonej Europy narodziła się jako wizja wyłącznie polityczna. Na początku drugiej połowy dwudziestego wieku powstał zamiar utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy, które znów jawiły się przede wszystkim jako wspólny, bezpieczny europejski dom, przesiąknięty humanizmem, przepojony demokracją, krzewiący europejskie wartości.
Pierwszym takim wspólnym mianownikiem była Europejska Wspólnota Węgla i Stali, utworzona w 1952 roku.
Proces stworzenia unii przebiegał etapami na przestrzeni lat począwszy od utworzenia Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej na mocy Traktatu Rzymskiego w 1957 roki, aż do 1992 roku i Traktatu z Maastricht powołującego Unię Europejską.
Ta organizacja jest doprawdy niezwykłym i imponującym efektem owego żmudnego procesu integracji. Rezultat dobrowolnych działań narodowych państw europejskich nad stworzeniem wspólnoty o charakterze gospodarczym i politycznym. Na początku tych państw było sześć, potem piętnaście. Obecnie dwadzieścia pięć.
KALENDARIUM DZIAŁAŃ POLSKI W SPRAWIE AKCESU DO UNII EUROPEJSKIEJ:
Wrzesień 1988 roku
Nawiązanie stosunków dyplomatycznych z EWG przez Polskę
18 grudzień 1989 roku
Stworzenie programu pomocowego PHARE (z angielskiego: Poland and Hungary Assistance for Restructuring their Economies)
25 maj 1990 roku
Złożenie przez Polskę oświadczenia w sprawie wszczęcia rozmów dotyczących ustalenia warunków umowy stowarzyszeniowej ze Wspólnotami Europejskimi.
16 grudzień 1991 roku
Sygnowanie Układu Europejskiego, na mocy którego Polska została stowarzyszona z państwami członkowskimi Wspólnot Europejskich. Było to podstawa uzyskania od Wspólnot pomocy ekonomicznej oraz stanowiło etap w kandydowaniu do Unii Europejskiej.
21 - 22 czerwiec 1993 roku
Na szczycie w Kopenhadze zapada decyzja rady Europejskiej o możliwości rozszerzenia Unii o państwa Europy Środkowo-Wschodniej. Określono warunki starania się o członkostwo, które nazwano kryteriami kopenhaskimi:
-Kraj kandydujący musi umocnić mechanizmy leżące u podstaw demokracji, poszanowania prawa, przestrzegania praw człowieka oraz respektowania i ochrony uprawnień mniejszości
-Kraj kandydujący musi mieć zdrowy system ekonomiczny, który może funkcjonować bez zakłóceń w warunkach rywalizacji i gospodarki wolnorynkowej wewnątrz Unii
kraj kandydujący musi unieść ciężar zobowiązań związanych z członkostwem, również obciążeń finansowych wynikających ze wspólnego systemu ekonomiczno-walutowego.
8 sierpień 1996 roku
Powołanie w Polsce Komitetu Integracji Europejskiej (KIE) - organu odpowiedzialnego za harmonizowanie działań integracyjnych oraz nadzór nad polityką dostosowania do wymogów stawianych przez Unię Europejską. KIE został przekształcony w Urząd Komitetu Integracji Europejskiej.
28 styczeń 1997 roku
Przyjęcie przez rząd dokumentu odnośnie wymogów dostosowania Polski pod kątem członkostwa - Narodowa Strategia Integracji (NSI)
13 grudzień 1997 roku
Na szczycie w Luksemburgu zapada decyzja o inauguracji rozmów przystąpieniowych z jedenastoma krajami starającymi się o status członka UE: Bułgarią, Cyprem, Czechami, Estonią, Litwą, Łotwą, Polską, Rumunią, Słowenią, Słowacją i Węgrami.
14 marzec 1998 roku
Jan Kułakowski zostaje Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Negocjacji o Członkostwo Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.
Wrzesień 1999 roku
W Brukseli Günter Verheugen obejmuje stanowisko komisarza do spraw rozszerzenia UE
11 grudzień 1999 roku
Na posiedzeniu w Helsinkach Rada Europejska podjęła decyzję o rozpoczęciu rozmów z resztą kandydatów o unijne członkostwo: Bułgarią, Litwą, Łotwą, Maltą, Rumunią i Słowacją. Zasygnalizowano możliwość inauguracji rozmów z Turcją.
7 - 9 grudzień 2000 roku
Przyjęcie Traktatu Nicejskiego, przewidującego zmiany w Unii, umożliwiające przyjęcie nowych państw. Założeń traktatu wynika, że w momencie przyjęcia do Unii Polska będzie mogła dysponować 27 głosami w Komisji Europejskiej oraz 50 posłami do parlamentu Europejskiego.
15 - 16 czerwiec 2001 roku
W Goteborgu zdecydowano o zakończeniu w 2002 roku rozmów z państwami, które są najbardziej zaawansowane w przygotowaniach. Wstępnie podano, że rozszerzenie Unii nastąpi w 2004 roku.
13 grudzień 2002 roku
Podczas szczytu w Kopenhadze zakończono rozmowy w sprawie wejścia do Unii z dziesięcioma spośród trzynastu państw: Cyprem, Czechami, Litwą, Łotwą, Estonią, Maltą, Polską, Słowacją, Słowenią i Węgrami. Kraje te zaproszono do włączenia się w unijne struktury. Dniem rozszerzenia określono 1 maj 2004 roku.
Idea połączonej Europy narodziła się jako wizja wyłącznie polityczna. Na początku drugiej połowy dwudziestego wieku powstał zamiar utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy, które znów jawiły się przede wszystkim jako wspólny, bezpieczny europejski dom, przesiąknięty humanizmem, przepojony demokracją, krzewiący europejskie wartości.
Pierwszym takim wspólnym mianownikiem była Europejska Wspólnota Węgla i Stali, utworzona w 1952 roku.
Proces stworzenia unii przebiegał etapami na przestrzeni lat począwszy od utworzenia Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej na mocy Traktatu Rzymskiego w 1957 roki, aż do 1992 roku i Traktatu z Maastricht powołującego Unię Europejską.
Ta organizacja jest doprawdy niezwykłym i imponującym efektem owego żmudnego procesu integracji. Rezultat dobrowolnych działań narodowych państw europejskich nad stworzeniem wspólnoty o charakterze gospodarczym i politycznym. Na początku tych państw było sześć, potem piętnaście. Obecnie dwadzieścia pięć.
KALENDARIUM DZIAŁAŃ POLSKI W SPRAWIE AKCESU DO UNII EUROPEJSKIEJ:
Wrzesień 1988 roku
Nawiązanie stosunków dyplomatycznych z EWG przez Polskę
18 grudzień 1989 roku
Stworzenie programu pomocowego PHARE (z angielskiego: Poland and Hungary Assistance for Restructuring their Economies)
25 maj 1990 roku
Złożenie przez Polskę oświadczenia w sprawie wszczęcia rozmów dotyczących ustalenia warunków umowy stowarzyszeniowej ze Wspólnotami Europejskimi.
16 grudzień 1991 roku
Sygnowanie Układu Europejskiego, na mocy którego Polska została stowarzyszona z państwami członkowskimi Wspólnot Europejskich. Było to podstawa uzyskania od Wspólnot pomocy ekonomicznej oraz stanowiło etap w kandydowaniu do Unii Europejskiej.
21 - 22 czerwiec 1993 roku
Na szczycie w Kopenhadze zapada decyzja rady Europejskiej o możliwości rozszerzenia Unii o państwa Europy Środkowo-Wschodniej. Określono warunki starania się o członkostwo, które nazwano kryteriami kopenhaskimi:
-Kraj kandydujący musi umocnić mechanizmy leżące u podstaw demokracji, poszanowania prawa, przestrzegania praw człowieka oraz respektowania i ochrony uprawnień mniejszości
-Kraj kandydujący musi mieć zdrowy system ekonomiczny, który może funkcjonować bez zakłóceń w warunkach rywalizacji i gospodarki wolnorynkowej wewnątrz Unii
kraj kandydujący musi unieść ciężar zobowiązań związanych z członkostwem, również obciążeń finansowych wynikających ze wspólnego systemu ekonomiczno-walutowego.
8 sierpień 1996 roku
Powołanie w Polsce Komitetu Integracji Europejskiej (KIE) - organu odpowiedzialnego za harmonizowanie działań integracyjnych oraz nadzór nad polityką dostosowania do wymogów stawianych przez Unię Europejską. KIE został przekształcony w Urząd Komitetu Integracji Europejskiej.
28 styczeń 1997 roku
Przyjęcie przez rząd dokumentu odnośnie wymogów dostosowania Polski pod kątem członkostwa - Narodowa Strategia Integracji (NSI)
13 grudzień 1997 roku
Na szczycie w Luksemburgu zapada decyzja o inauguracji rozmów przystąpieniowych z jedenastoma krajami starającymi się o status członka UE: Bułgarią, Cyprem, Czechami, Estonią, Litwą, Łotwą, Polską, Rumunią, Słowenią, Słowacją i Węgrami.
14 marzec 1998 roku
Jan Kułakowski zostaje Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Negocjacji o Członkostwo Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.
Wrzesień 1999 roku
W Brukseli Günter Verheugen obejmuje stanowisko komisarza do spraw rozszerzenia UE
11 grudzień 1999 roku
Na posiedzeniu w Helsinkach Rada Europejska podjęła decyzję o rozpoczęciu rozmów z resztą kandydatów o unijne członkostwo: Bułgarią, Litwą, Łotwą, Maltą, Rumunią i Słowacją. Zasygnalizowano możliwość inauguracji rozmów z Turcją.
7 - 9 grudzień 2000 roku
Przyjęcie Traktatu Nicejskiego, przewidującego zmiany w Unii, umożliwiające przyjęcie nowych państw. Założeń traktatu wynika, że w momencie przyjęcia do Unii Polska będzie mogła dysponować 27 głosami w Komisji Europejskiej oraz 50 posłami do parlamentu Europejskiego.
15 - 16 czerwiec 2001 roku
W Goteborgu zdecydowano o zakończeniu w 2002 roku rozmów z państwami, które są najbardziej zaawansowane w przygotowaniach. Wstępnie podano, że rozszerzenie Unii nastąpi w 2004 roku.
13 grudzień 2002 roku
Podczas szczytu w Kopenhadze zakończono rozmowy w sprawie wejścia do Unii z dziesięcioma spośród trzynastu państw: Cyprem, Czechami, Litwą, Łotwą, Estonią, Maltą, Polską, Słowacją, Słowenią i Węgrami. Kraje te zaproszono do włączenia się w unijne struktury. Dniem rozszerzenia określono 1 maj 2004 roku.