Czas dzielący zjednoczenie Niemiec od I wojny światowej, przebiegał pod znakiem kształtowania się dwóch bloków państw, które zetrą się ze sobą w 1914 roku i niemal całkowitego podziału świata na strefy wpływów głównych mocarstw europejskich. Kiedy w styczniu 1871 roku w sali lustrzanej pałacu wersalskiego ogłoszono króla Prus Wilhelma Hohenzollerna cesarzem niemieckim, 43 lata dzieliły Europę od chwili, gdy wnuk cesarza i jego następca na tronie Wilhelm II, rozpęta wojnę światową.
Gdyby spróbować nazwać przyczyny przyszłej wojny można pokusić się o stwierdzenie „ spóźnienie Niemiec” . Zjednoczone Niemcy wkraczały na arenę międzynarodową włączając się do koncertu wielkich mocarstw jako nowy czynnik i, jeśli miały znaleźć dla siebie miejsce odpowiednie do możliwości gospodarczych i aspiracji imperialistycznych, musiały zmienić istniejący układ polityczny. Autorem polityki zagranicznej Niemiec w latach 1871 –1890 był Bismarck, a zasadami jego polityki – utrzymanie izolacji Francji i niedopuszczenie do ewentualnej koalicji Francji i Rosji., oraz kontynuacja sojuszu